بیت کوین به عنوان اولین ارز دیجیتال مبتنی بر زنجیره بلوکی ، مزایایی از قبیل قابلیت ردیابی و غیرمتمرکز بودن را ارائه می کند که برای بسیاری از کاربردها مفید است. همراه با این مزایا ، بیت کوین با برخی محدودیت های مهم نیز مواجه است که به ناکارآمدی آن منجر می شوند:
1. اسکیل محدود: بیت کوین قادر به پردازش تنها حدود 7 تراکنش در ثانیه است که برای کاربردهای مختلف غیر کافی است. بلاک چین های بزرگ می توانند تراکنش ها را به تأخیر انداکنند.
2. انرژی بری بالا: فرآیند استخراج معدنی بیت کوین به وسیله استخراج معدنی انرژی بر است که منجر به مصرف زیاد انرژی و آلاینده ها می شود. این می تواند محیط زیست را تهدید کند.
3. عدم انعطاف پذیری: بیت کوین برای انجام تراکنش های خاصی طراحی شده است و نمی تواند به سایر کاربردها تطبیق داده شود. این محدودیت های عملکردی مانع از انعطاف پذیری و تنوع کاربردی می شود.
4. عدم اطمینان: بیت کوین وابسته به استخراج معدنی است و فرآیند استخراج معدنی نامطمئن است. این می تواند منجر به تغییرات شدید در سرعت تولید بلاک و پایداری شبکه شود.
در نتیجه ، اگرچه بیت کوین برخی مزایای مهم را ارائه می کند ، اما محدودیت های اسکیل ، انرژی ، انعطاف پذیری و قابلیت اطمینان آن آن را برای بسیاری از کاربردها ناکارآمد می کند. این مسائل برای موفقیت و پذیرش گسترده بیت کوین به چالش های مهمی تبدیل می شوند که برای برطرف کردن آنها احتمالاً نوآوری های مهم مورد نیاز است.
Nadarajah, Saralees, and Jeffrey Chu. "On the inefficiency of Bitcoin." Economics Letters 150 (2017): 6-9.
