لودویگ ویتگنشتاین ، فیلسوف معروف اتریشی ، تحلیل جالبی از بازی پوکر ارائه کرده است. او پوکر را به عنوان یک " بازی ساخت یافته " توصیف کرد که قوانین آن به طور منطقی محدود شده اند.
ویتگنشتاین استدلال کرد که قوانین پوکر نمی توانند به طور منطقی خارج از چارچوبی که برای بازی تعریف شده است ، توسعه یابند. اگر قوانین پوکر بیش از حد پیچیده شوند ، آنگاه بازی پوکر از بین خواهد رفت و دیگر یک بازی نخواهد بود.
ویتگنشتاین استدلال کرد که زبان بازی پوکر متفاوت از زبان روزمره است و قوانین آن به طور ذاتی محدود کننده اند. او نوشت " اگر کسی بخواهد قوانین بازی را خارج از حدود معین آن گسترش دهد ، آنگاه آن بازی متوقف خواهد شد ".
ویتگنشتاین باور داشت که بازی هایی مثل پوکر محدود به قوانین و مفاهیمی هستند که برای تعریف آن بازی خاص تعریف شده اند. اگر قوانین بازی پیچیده تر از حد لزوم شوند ، دیگر یک بازی نخواهد بود. تحلیل ویتگنشتاین از پوکر بسیار جنجالی بود و بر نظریه بازی های فلسفی تأثیر گذاشت.
پوکر نمونه خوبی از آنچه ویتگنشتاین به عنوان یک "بازی ساخت یافته" توصیف کرد ، است. قوانین آن به طور منطقی محدود شده و نمی توانند بدون متوقف کردن بازی پوکر ، به طور نامحدود گسترش یابند. تحلیل ویتگنشتاین از پوکر به ما کمک می کند تا بازی را به عنوان یک فعالیت محدود شده با معنای ذاتی درک کنیم تا نه به عنوان یک سیستم باز و نامحدود قوانین.
Edmonds, David, and John Eidinow. Wittgenstein's poker. Faber & Faber, 2014.
